Moja włosowa historia :)

Zgodnie z obietnicą, dziś historia obrazkowa. W zasadzie historia z dużą ilością obrazków. I na obrazkach będę pojawiać się ja :)

Od razu zaznaczę, że włosy odziedziczyłam po mamie, która zawsze miała gęste, grube włosy. (Dopóki nie zniszczyła ich sobie farbowaniem.) Po tacie zaś mam skórę głowy, problemy skórne i alergie ;)

Uwaga, uwaga, zaczynam... Będzie dużo zdjęć. I moja twarz, ojej! :P

Tak, to jestem ja :)

Nikt ze znajomych nie rozpoznał, że ten uroczy blondasek to ja :)

Pisałam już, że w okresie maleńkości już miałam problemy skórne, ciemieniuchę, jakieś dziwne odparzenia i wysypki? Tak, już wtedy mama wiedziała, że ma do czynienia nie z byle kim, ale z Bardzo Wrażliwym Dzieckiem ;)

Mimo wszystko włosy sobie rosły. Myte jakimś delikatnym szamponem, najprawdopodobniej tym z kaczuszką, Bambi, bo jak tylko go powąchałam, wiedziałam, że skądś go znam ;)

Produkty firmy Johnson&Johnson omijane szerokim łukiem, po tym jak zrobiły kuku skórze głowy.

Włosy sobie rosły, rosłam i ja - na zdjęciu przemierzam świat na swoim różowym składaczku :)

Pytałam mamy, czy nie ma takiego zdjęcia, na którym mam rozpuszczone włosy, bo w albumie znajdowałam tylko takie, gdzie włosy są albo związane, albo skrócone do łopatek. Miałam ponoć włosy nawet do pasa, ale cóż... Zdjęć brak :(

Po I Komunii jakoś tak się złożyło, że postanowiłam włosy ściąć. Krótko. Bo mnie denerwowało ciągłe szarpanie przez mamę podczas czesania i - pamiętam jak dziś - podczas lekcji WFu nauczycielka kazała mi zejść z boiska podczas gry w zbijaka, bo zostałam "zbita", a tak naprawdę piłka dotknęła TYLKO kucyka. Ach, jaka byłam zła na włosy! :P

No i przez długi czas wyglądałam tak:

Po pewnym czasie przywykłam nawet do pytań: "W czymś panu pomóc?" ;)

To zdjęcie zostało zrobione we wrześniu, a w październiku zaczęłam pierwszy rok studiów. Tam dopadła mnie pierwsza sesja i... miłość :)

Moje Kochanie i jego mama namówili mnie do zapuszczania włosów. I tak włosie zaczęło rosnąć...

Tak wyglądały już w marcu...

...a tak około kwietnia :)

W wakacyjnych okolicznościach okołomorskich, w Krynicy Morskiej (Kochanie Moje zwróciło mi uwagę, że to jednak była Stegna :P)...

... i nieco wcześniej, w okolicznościach łazienkowych, w domu teściów ;)

Potem przyszedł kolejny rok na studiach i pierwszy kryzys. Zima, stres, suche powietrze, długo trwające przeziębienie... Wszystkie czynniki bardzo sprzyjające rozwojowi ŁZS.

I z mojej głowy posypał się śnieg...

Ach, gdybym wiedziała tyle, ile wiem dziś, nie dopuściłabym do powstania czegoś takiego na głowie...

Na szczęście kryzys udało się opanować, włosów nie ścięłam, więc po jakimś czasie wyglądały już tak:

Po kolejnym roku włosie wyglądało już tak:

I tak:

A obecnie tak:

I to już tyle :)

Mam nadzieję, że podobała Wam się moja urodzinowa włosowa historia. I liczę na to, że zostanę tutaj jeszcze na kolejne urodziny ;)