Dwa słowa o peelingu cukrowym

Ostatnio podczas przeglądania innych blogów, a także nawet w komentarzach pod jedną moją notką, czytałam, że peeling cukrowy nie działa, ponieważ tylko masuje, a cukier się rozpuszcza. Podobno jest to nawet opinia jakiejś pani trycholog. Nie wiem, nie znam człowieka, nie znam się na trychologii. Ale skoro praktykuję peelingi cukrowe, mimo że się nie znam, to kilka słów naskrobię :)

O co chodzi z peelingiem cukrowym?

Zasada każdego peelingu jest prosta. Złuszcza się martwy naskórek, żeby ułatwić docieranie składników odżywczych do skóry. Peelinguje się twarz, ciało - dlaczego by nie spróbować peelingu skóry głowy? Zwłaszcza, jeśli skóra głowy produkuje tego naskórka zbyt dużo. Peeling cukrowy to rodzaj mechanicznego złuszczania naskórka - jak łatwo się domyślić, działanie złuszczające mają kryształki cukru. I te kryształki cukru, w kontakcie z naszą problematyczną skórą głowy, mają "coś zdziałać" i "pomóc". Ale żeby był efekt, trzeba poćwiczyć trochę nad techniką ;)

Dlaczego to nie działa?

Znam dwie szkoły peelingów cukrowych. Pierwsza z nich zakłada, że cukier dodajemy do szamponu, myjemy włosy, a drobinki cukru oczyszczają skórę głowy. I w tym przypadku jestem w stanie uwierzyć, że cukier dodany do szamponu może się rozpuścić podczas mycia. Z drugiej strony - ile się trzeba namachać łyżeczką, żeby cukier w herbacie się rozpuścił? A ile trzeba się namachać rękami, żeby cukier dodany do szamponu się rozpuścił? Nie próbowałam tego nigdy, ale obstawiam, że przynajmniej kilkanaście kryształków "przeżyje" całe mycie.

Ja praktykuję bardziej hardkorową wersję peelingów cukrowych. Zazwyczaj peeling poprzedzam nałożeniem żelu z mocznikiem albo oliwki z kwasem salicylowym, żeby zmiękczyć naskórek. (Złuszczanie dobre, drapanie złe!) Następnie myję włosy, spłukuję, a potem wysypuję trochę cukru na dłoń i wmasowuję w skórę głowy. Spłukuję cukier z włosów i myję głowę ponownie. I widzę efekty.

Myślę, że do wad takiego zabiegu można dodać jedynie początkowe trudności z wmasowaniem cukru w skórę głowy. Że cukier odżywi drożdżaki i będzie kuku? Gdybym coś takiego usłyszała od lekarza, wiałabym gdzie pieprz rośnie. Drożdżaki, które podejrzewane są o rozwój objawów ŁZS to drożdżaki lipofilne, co oznacza, że żywią się tłuszczami. Czyli łojem. Ciekawe, gdzie na skórze głowy znalazłyby sobie takie wspaniałe źródło cukrów?

Popełniłam nawet wpis o drożdżakach - KLIK. Na podstawie TEJ publikacji.

A więc... działa?

Powyżej napisałam, że widzę efekty. Więc - przynajmniej w moim przypadku - peeling cukrowy działa. Szczególnie poprzedzony złuszczaniem martwego naskórka kwasami. Efekty widzę zarówno w zachowaniu skóry po zabiegu, a także na włosach zaraz po umyciu. To chyba druga wada peelingu cukrowego, a w zasadzie peelingów skóry głowy w ogóle, w połączeniu z długimi włosami - drobinki złuszczonego już naskórka pozostają na włosach. Za to skóra głowy przestaje grymasić, zaczyna lepiej reagować na maski i odżywki a nawet czasami na szampony.

 

Jak często stosuję peeling cukrowy i dlaczego jestem 

z niego zadowolona?

Peeling cukrowy stosuję tak często, jak tego wymaga moja skóra. Czasami zauważam, że mimo złuszczania kwasami, na skórze głowy pozostaje łuska i wtedy sięgam jeszcze po cukier. Cukier nigdy mnie nie zawiódł i bardzo często powoduje poprawę relacji mojej skóry głowy z pozostałymi stosowanymi przeze mnie kosmetykami. Poza tym doskonale oczyszcza skórę głowy z martwego naskórka. I tak, jest to dla mnie rodzaj przyjemnego masażu. Czego chcieć więcej? :)

A jak jest z Wami? Stosujecie peelingi cukrowe? Słyszałyście coś na temat ich braku skuteczności? :)